شاید ارتودنسی زبانی برای برخی کمی ناشناخته باشد، در ادامه درباره این شیوه درمان و این که آیا ممکن است بر تکلم تأثیر داشته باشد یا نه، توضیحاتی آورده شده است.
ارتودنسی زبانی چیست؟
ارتودنسی زبانی یا لینگوال نوعی درمان است که در آن وسایل درمانی ( براکت ، سیم،و…)در سمت داخل دهان ( زبان در فک پایین و کام در فک بالا) قرار داده می شود. در واقع، در این نوع درمان براکت‌ها پشت دندان‌ها قرار می‌گیرند و برای افرادی که به هیچ وجه دوست ندارند براکت‌ها روی دندان‌های آنها دیده شوند توصیه می‌شود. اصول کلی این روش شبیه ارتودنسی ثابت است. در این شیوه براکت‌ها در مجاورت زبان قرار می‌گیرند.
این ارتودنسی فرد را با مشکلاتی مواجه می‌کند که شاید با روش های معمول با آن برخورد نکند.مهم ترین آنها، برخورد زبان با وسایل فلزّی ( براکت، سیم، …) است. باید قبل از شروع درمان با این روش آگاهی کامل به بیمار داده شود. زبان برای چنین برخوردی آمادگی ندارد و موجب ناراحتی بیمار خواهد شد.
مشکلات تکلم در طی درمان ارتودنسی زبانی
پس از نصب این براکت‌ها در پشت دندان‌ها ممکن است بیمار در زبان خود کمی درد داشته باشد که البته موقتی است. یک وسیله سیمی در پشت دندان‌ها برای افراد این تصور را به وجود می‌آورد که حتماً در زمان صحبت کردن زبان با آنها برخورد خواهد کرد و به این ترتیب تکلم با اشکالاتی مواجه خواهد شد.
در کل ممکن است این نوع درمان مشکلاتی را برای زبان بیمار ایجاد کند. حتی براکت‌ها ممکن است زبان را تحریک کنند و موجبات درد و حساسیت را به وجود آورند. برای این که از دردهای زبانی کاسته شود، از موم روی براکت‌ها استفاده می‌کنند که در زمان تماس زبان با براکت‌ها مانع از بروز مشکلات شود.
برخی از بیماران حتی ممکن است در گفتار و ادای برخی کلمات دچار مشکل شوند. این مورد نیز برای حل شدن به زمان نیاز دارد و وقتی بیمار به وجود براکت‌ها عادت کند، مشکل تکلم به طور قطع بر طرف خواهد شد.
برای درمان ایده آل ارتودنسی باید تشخیص استفاده از نوع وسیله درمانی را به پزشک متخصص ارتودنسی بسپارید. تحقیق کامل شما قبل از انتخاب متخصص ارتدنسی، حق بیمار است ولی پس از تحقیق و انتخاب طبیب، به او و فرآیند درمان اعتماد کنید. مسلما روال مورد پیشنهاد، برای شما، بهترین خواهد بود.